Projekty NCN oraz MEiN
Projekt naukowy SKN/SP/570048/2023 finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, kwota dofinansowania 50 250,00 zł, termin realizacji 2023-2024, kierownik dr hab. Tomasz Pałka, prof. AWF w ramach programu Studenckie Koła Naukowe Tworzą Innowacje
„Wpływ treningu fizycznego w hipoksji normobarycznej na zaburzenia równowagi prooksydacyjno – antyoksydacyjnej oraz stopień uszkodzenia jelit u młodych nietrenujących mężczyzn”
Trening w warunkach hipoksji stał się̨ powszechnie stosowaną metodą w celu poprawy efektywności tradycyjnych form treningowych. Pierwszą formą treningu wysokogórskiego były obozy organizowane na poziomie 1500-2500m. Sportowcy przez cały okres trwania obozu przebywali i trenowali na tej samej wysokości- model „live high- train high” (LHTH). Aktualnie dzięki możliwości tworzenia sztucznych warunków wysokogórskich za pomocą normobarycznych pomieszczeń́ hipoksyjnych zostały opracowane nowe modele treningowe: „live high- train low” (LHTL) i „live low- train high” (LLTH). Bazują̨ one na wykonywaniu treningu lub przebywaniu w warunkach hipoksji normobarycznej na symulowanej wysokości 2000-3000m. Stałe przebywanie na dużej wysokości w modelu LHTH utrudniało utrzymanie intensywności treningowej i niosło za sobą ryzyko spodku formy po powrocie do warunków normoksji. Wykorzystanie hipoksyjnych pomieszczeń eliminuje te ograniczenia, dlatego też w projekcie zostaną wykorzystane modele LHTL i LLTH.
Projekt naukowy SKN/SP/569101/2023 finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, kwota dofinansowania 49 500,00 zł, termin realizacji 2023-2024 , kierownik dr Aleksandra Filip-Stachnik w ramach programu Studenckie Koła Naukowe Tworzą Innowacje
„Wpływ stosowania kąpieli w saunie na sen, nastrój i poziom stresu”
Sen jest coraz częściej uznawany za kluczowy element warunkujący zdrowie zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Prawidłowy, zdrowy sen charakteryzuje się m.in. odpowiednią długością, dobrą jakością czy prawidłowym okresem występowania (Buysse 2014; Chaput i Shiau 2019). Co ciekawe, niewystarczająca ilość snu stała się istotnym problemem zdrowia publicznego w wielu krajach; podaje się, że nawet od 10 do 30% dorosłych cierpi na bezsenność i inne zaburzenia związane ze snem (Liu i wsp. 2016; Chaput i wsp. 2017). Badania przeprowadzone na przestrzeni ostatnich lat wykazują, iż jego nieprawidłowa ilość i jakość przyczyniają się do stopniowego pogorszenia zdrowia, a w konsekwencji zwiększenia ryzyka wystąpienia poważnych chorób obejmujących układ krążenia, otyłość, cukrzycę typu II, nowotwory czy depresję (Dew i wsp. 2003 , Kripke i wsp. 2002 , Mallon i wsp. 2002 , Vgontzzas i wsp. 2013). Zaburzenia snu mogą także determinować nastrój, samopoczucie oraz poziom stresu i/lub zmęczenia (Triantafillou i wsp. 2019; Hu i wsp. 2020). Dodatkowo, literatura wskazuje, iż niewystarczająca ilość i nieodpowiednia jakość snu może nie tylko niekorzystnie wpływać na zdrowie, ale również prowadzić do pogorszonej sprawności psychomotorycznej, zmniejszonej wydajności i błędów popełnianych w pracy czy zwiększonego ryzyka wypadków samochodowych (Institute of Medicine; Committee on Sleep Medicine and Research 2006). Większość światowych organizacji zajmujących się snem rekomenduje 7–9 godzin snu dziennie dla dorosłych (w wieku 18–64 lat) i 7–8 godzin dla osób starszych (w wieku ≥ 65 lat) (Hirshkowitz i wsp. 2015). Mimo to, aktualne doniesienia wyraźnie wskazują, że nawet jeden na trzech dorosłych nie śpi wystarczająco długo (Chattu i wsp. 2018). Biorąc pod uwagę dużą liczbę dowodów łączących czas i jakość snu z szeregiem konsekwencji zdrowotnych o charakterze długo i krótkoterminowym, poszukiwanie łatwo dostępnych metod wspierających sen stanowi istotne wyzwanie dla zdrowia publicznego (Chaput i wsp 2019).
Projekt naukowy SKN/SP/570683/2023 finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, kwota dofinansowania 69 700,00 zł, termin realizacji 2023-2024 , kierownik dr hab. Michał Spieszny, prof. AWF w ramach programu Studenckie Koła Naukowe Tworzą Innowacje
„Ocena wpływu ograniczenia snu na sprawność fizyczną, poziom wskaźników uszkodzeń mięśniowych i stanu zapalnego oraz poziom mózgowego czynnika neurotroficznego (BDNF) u piłkarek nożnych”
Sen odgrywa kluczową rolę dla harmonijnego funkcjonowania człowieka. Zaburzenia w jego obszarze mogą powodować negatywne zmiany w sferze emocjonalnej, poznawczej oraz fizycznej (Hirshkowitz i wsp. 2015). Podczas snu organizm ludzki ma możliwość optymalnej regeneracji, która jest niezbędna dla późniejszego funkcjonowania (Vyazovskiy i Delogu, 2014). Ograniczenie bądź utrata snu są ściśle związane ze zaburzeniami funkcji poznawczych, zmianami w obszarze emocji i nastroju, upośledzeniem regulacji hormonalnej (Troynikov i wsp. 2018) oraz nieprawidłową regulacja produkcji cytokin i związaną z tym upośledzoną regeneracja mięśni szkieletowych (Dáttilo i wsp. 2020).
Szczególnie w przypadku sportowców i osób aktywnych fizycznie, sen powinien być traktowany jako najwyższy priorytet równie ważny, jak odpowiedni trening i zoptymalizowana dieta (Vitale i wsp. 2019). Jak pokazują badania naukowe, sportowcy nie poświęcają wystarczającej ilości czasu na sen oraz często zgłaszają niską jakość snu (Fullagar, 2014). Co więcej, literatura wskazuje, że sportowcy bardzo często narażeni są na zaburzenia snu (Walsh i wsp. 2021), między innymi z powodu częstych wyjazdów (Vitale i wsp. 2019), nadmiernego stresu (Leger i wsp. 2005; Vitale i wsp. 2019), nieodpowiedniej higieny snu (Leger i wsp. 2005), przedłużających się treningów (Walsh i wsp. 2021), nadużywaniem stymulantów (Ramos-Campo i wsp., 2019) czy bólu wywołanego urazami (Mulligan i wsp., 2015).
Strona 2 z 5
